Siew bezpośredni to technika stosowana na ponad 50 milionach hektarów gruntów rolnych na całym świecie. Jako element rolnictwa konserwującego, został pierwotnie opracowany w odpowiedzi na problemy związane z erozją. Zastosowanie siewu bezpośredniego i związanej z nim metody zarządzania uprawą ma wiele zalet: oszczędność kosztów związanych z maszynami, robocizną i paliwem, a także korzystny wpływ na glebę i jej strukturę, a także na faunę i florę. Argumenty stojące za jego sukcesem.
Wybór siewu bezpośredniego w celu obniżenia kosztów mechanizacji, robocizny i paliwa
Koszty mechanizacji gospodarstwa wynoszą od 150 do 400 euro/ha rocznie. W przypadku siewu bezpośredniego jest to od 150 do 250 euro/ha, a zyski rosną z czasem. Siew bezpośredni wymaga mniej materiału i powoduje mniejsze zużycie maszyn rolniczych. Nawet po zamortyzowaniu maszyny mogą być nadal używane w gospodarstwie. Niższe koszty wynikają z mniejszego zapotrzebowania na moc pociągową.
Dzięki ograniczeniu uprawy koszty pracy są nawet 3,75 razy niższe niż w przypadku metody orkowej i 3 razy niższe niż w przypadku uprawy uproszczonej (min-till). Warto o tym wiedzieć przed rozpoczęciem: Siew bezpośredni w okrywę roślinną ogranicza zużycie paliwa. Zużywa o 26 litrów mniej paliwa na hektar niż konwencjonalna orka i o 11 litrów mniej na hektar niż uprawa uproszczona.
Agronomia: zalety siewu bezpośredniego pod względem wody i gleby
Okrywa glebowa umożliwia infiltrację wody. Ogranicza również parowanie, spływ powierzchniowy i wymywanie azotanów. Zwiększenie zawartości materii organicznej w glebie zwiększa jej zdolność do magazynowania wody. Korzenie rozwijające się w warstwach gleby pod rzędem wysiewu zapewniają bardziej efektywne pobieranie i zatrzymywanie wody.
Utrzymywanie okrywy roślinnej i/lub resztek pożniwnych na powierzchni zmniejsza problemy związane z erozją.
Ponadto, w wierzchniej warstwie gleby oraz w płytkich warstwach (0-15 cm) wyższa jest zawartość węgla. Gleba jest bardziej żyzna i wykazuje większą aktywność biologiczną (dżdżownice i mikroorganizmy). Zagęszczenie gleby jest mniejsze.
Wpływ stosowania siewnika do siewu bezpośredniego na wydajność i nakłady
Większa wydajność jest bezpośrednio związana ze skróceniem czasu pracy, jaki trzeba poświęcić na siew bezpośredni. W przypadku siewu bezpośredniego na polu spędza się średnio 2 godziny i 15 minut na hektar rocznie. W przypadku uprawy uproszczonej czas ten jest prawie dwukrotnie dłuższy.
Przejście na technikę siewu bezpośredniego może spowodować wzrost kosztów operacyjnych w ciągu pierwszych kilku lat. Oszczędności pojawiają się później, dzięki starannemu doborowi mniej wymagających upraw w płodozmianie oraz produkcji azotu za sprawą wprowadzenia do płodozmianu roślin bobowatych . W technice siewu bezpośredniego chwasty można zwalczać za pomocą produktów takich jak glifosat. Jednak w miarę zdobywania doświadczenia, stosowanie wrażliwych na mróz, szybko pokrywających glebę roślin, które mogą zostać zniszczone przez wał lub kosiarkę, zmniejsza zapotrzebowanie na tego typu produkty, zwłaszcza, że po kilku latach siewu bezpośredniego, nasiona chwastów i zapasy mają tendencję do zmniejszania się.
Źródła:
- https://agriculture-de-conservation.com/TCS-et-semis-direct-quelles-sont.html
- https://www.perspectives-agricoles.com/sites/default/files/imported_files/390_178500165713742149.pdf
- https://agriculture-de-conservation.com/sites/agriculture-de-conservation.com/IMG/pdf/TCS36_semis_direct_economie.pdf