Siew bezpośredni to technika uprawy uproszczonej stosowana w rolnictwie konserwującym. Jest to technika rolnicza polegająca na wyeliminowaniu wszystkich czynności uprawowych przed wysianiem nasion do gleby.
Zabronione jest odwracanie gleby oraz orka, uprawa pasowa i uprawa ścierniska, nawet jeśli jest ona płytka. Technice tej muszą towarzyszyć dodatkowe praktyki agronomiczne, tj. trwałe przykrycie gleby (resztki pożniwne lub zielony nawóz) i zarządzanie płodozmianem. Siew bezpośredni może być wykonywany w resztkach pożniwnych lub roślinach okrywowych. Siew bezpośredni to duża oszczędność czasu, a koszty są niższe w porównaniu z metodami konwencjonalnymi lub metodami uprawy minimalnej, które ograniczają jedynie uprawę roli. Do siewu bezpośredniego wymagany jest siewnik wyposażony w zęby lub talerze, które otwierają glebę i podnoszą lub tną resztki pożniwne przed wysiewem nasion.
Wybór techniki siewu bezpośredniego
Istnieją pewne warunki wstępne do stosowania siewu bezpośredniego, związane z glebą. Wierzchnia warstwa gleby w zakresie 0-10 cm nie może być zagęszczona. W niższych warstwach (10-30 cm) średnica brył musi być mniejsza niż 15 cm. Jeśli zostanie to spełnione, siew będzie możliwy dla typowych upraw w regionie. Przed rozpoczęciem siewu bezpośredniego, przejazd narzędziem uprawowym pomoże wyrównać powierzchnię i zmniejszyć wielkość brył.
Siew bezpośredni: dlaczego?
W przeszłości rolnicy przechodzili na siew bezpośredni ze względu na redukcję kosztów. Może to mieć na celu zrekompensowanie niższych dochodów z produkcji, a także zmniejszenie dopłat i dotacji w sektorze. Celem może być również uzyskanie większych oszczędności podczas rozwijania działalności. Technika, która jest jednym z fundamentów rolnictwa konserwującego (SCA), nigdy nie była bardziej aktualna. Szybko zmieniające się warunki pogodowe, z częstszymi okresami suszy, skłaniają rolników do stosowania metod bezorkowych.
Zalety siewu bezpośredniego
Siew bezpośredni niesie ze sobą korzyści finansowe: niższe koszty mechanizacji, paliwa, nakładów i siewu. Korzyści agronomiczne to wzrost zawartości węgla w wierzchniej warstwie gleby, przykrycie gleby w celu ograniczenia erozji oraz poprawa żyzności ze względu na zwiększenie zawartości materii organicznej (rozkładającej się okrywy roślinnej) i aktywności biologicznej w glebie. Uprawa zwiększa retencję wody i ogranicza wymywanie azotanów, a także zwiększa bioróżnorodność flory i fauny.
Żródło: Arvalis. Choosing your tillage tools, Arvalis, 2010.